Novos estatutos de Enxeñería Sen Fronteiras Galicia

Despois de que en 2010 aprobaramos a última versión dos Estatutos da asociación que tiñamos vixente, xa en 2022 empezouse un traballo de actualización dalgún dos artigos, que rematou na aprobación a finais de 2023 na Asemblea Xeral dos novos estatutos. Estes días chegaron aprobados polo Ministerio do Interior, así que xa temos oficialmente novos estatutos!

Aquí podedes velos. Nas dúas primeiras páxinas dese documento pódese ver o resumo dos cambios realizados con respecto aos estatutos do 2010.

Os cambios máis importantes teñen que ver coa revisión da linguaxe inclusiva, así como coa parte de fins da asociación, onde se incluiron elementos relacionados coa tecnoloxía para o ben común, a transformación social e os dereitos humanos que non estaban recollidos na versión anterior (como a inclusión social, o medio ambiente, o traballo coa xuventude ou a loita contra a fenda de xénero).

Rematou a xira galega das Mulleres Bravas de Honduras

Nos pasados 10 días, tivemos a sorte de contar en Galicia con Verónica Rodriguez e Mariela Burgos, contándonos a súa historia como mulleres bravas implicadas na defensa do seu territorio e medios de vida no sur de Honduras.

A visita de Mariela e Verónica a Galicia foi posible grazas ao proxecto de Mulleres Bravas, que impulsan Enxeñería Sen Fronteiras Galicia e Amigas da Terra co apoio de AGARESO e as nosas socias de Honduras, CODDEFFAGOLF e ADEPES, e a financiación de Cooperación Galega da Xunta de Galicia. Deste proxecto se pode saber máis aquí. Ademais, esta visita non será a última do ano, xa que para outono esperamos outra visita (desta volta, virá unha activista pasar varias semanas en Galicia).

Verónica, productora local do departamento de Choluteca, falounos da realidade que vive como muller labrega nunha comunidade da Municipalidad de Pespire. A súa realidade, coa comunidade de traballadoras do campo e a súa familia. O cultivo das variedades locais (“criollas”) son unha prioridade, para non xenerar dependencias dos paquetes agrícolas que promocionaban dende as grandes empresas (coa connivencia do goberno). Ademais, organízanse a través das chamadas caixas locais, un sistema similar ás cooperativas, pero que prestan pequenas cantidades de fondos ás socias a moi baixo interese (algo impensable na banca tradicional), que lles permitan abordar inversións para mellorar os seus pequenos negocios. Tamén se organizan para procesar e elaborar subproductos dos cultivos propios cando teñen excedente, como as pulpas da froita para zumes e derivados. Ademais, para favorecer o mantemento dos cultivos tradicionais e o rendemento das suas terras usan técnicas de agricultura biointensiva e bancos de sementes.

Pero, malia as tarefas mais técnicas propias da súa contorna familiar, Verónica comentanos tamén as dificultades que ten coa administración económica. Denuncia publicamente a desprotección que sinte dende o Estado, pois considera importante a protección e defensa do traballo no rural, malia as concesións a grandes empresas extractivistas por parte da administración hondureña (como son as da minaría a ceo aberto, que grazas ao activismo das comunidades fixo que dende a corporación municipal se asinara unha declaración de Pespire como zona libre de minaría). Na súa defensa da comunidade e do seu traballo como muller labrega, denuncia tamén as tensións para chegar a acordos, nos que sente desprotección e acusacións inxustificadas. Considera importante a sostenibilidade do grupo e, por iso adica tempo á participación comunitaria de tipo asambleario, que organizan cada ano. Considera un factor de risco para a continuidade dos seus obxetivos a maior proporción de homes na toma de decisions comunitarias e coas negociación colectivas coas administración estatais. E, por iso, actualmente segue a manter a actividade organizada, enfocádose no seu traballo da terra e loitando por manter a resiliencia do grupo. Tamén destaca o traballo cooperativo entre mulleres, que permiten ter unas boas relacions con otras mulleres da súa contorna

Mariela Burgos é marisqueira “curilera”. É do municipio de Marcovia. Considerase muller traballadora e marisqueira das terras nacionais, pois as terras costeiras onde traballa (en manglares, esteros e “playóns”) pertenecen ao estado e é o estado quen decide o seu uso.

Recollen curiles, churria (tipo mexilón), casco de burro ou almexas. Como curileira, para mellorar a produción, elaboran viveiros dos bivalvos e experimentan de xeito comunitario sementándoos (levan uns meses, a ver que tal sae a cousa). O seu producto logo o sacan ao mercado rexional, en xeral empregando intermediarios que chegan á costa a buscar o produto para logo levalo a cidades como Tegucigalpa (deixándoas con pouca capacidade para decidir os prezos). Para ela, esto supon unha dificultade á hora de realizar o seu traballo baixo condicions seguras e sostibles, pois enfróntase tamén a realizar a sua actividade no sector primario xunto con empresas mais grandes que tener maior capacidade de mediación coas administracions locais e rexionais. Mariela, como muller brava, denuncia esta situación á que se enfrontan as marisqueiras artesanais (que non contan con concesións para facer o seu traballo en áreas definidas, de xeito que pode vir persoas doutras aldeas cercanas, ou mesmo doutras zonas do país, a recoller marisco, aínda sen respectar as tallas non comerciais que elas, grazas a formación que teñen, si respectan; unha verdadeira traxedia dos comúns).

A comunidade na que está integrada Mariela depende en gran medida do ecosistema do manglar, que son zonas dunha riqueza e biodiversidade importante e son amenazadas polas concesións a grandes empresas de engorde de langostino, que producen deforestación do manglar para ter espazo para as grandes lagoas artificiais de engorde, e tamén producen contaminación (polas sustancias que empregan nas lagoas). Por eso, a comunidade denuncia as agresións ao ecosistema que lles da a vida (ás veces en medio de graves ameazas a elas e as súas familias), e organízase tamén en caixas rurais de forma que se poidan diversificar as fontes de recursos e favorecer os seus microemprendementos (como un negocio de elaboración e venda de tortillas), paliando así ás ameazas cada vez maiores que teñen que afrontar, por exemplo unha tremenda mortandade de bivalvos á que xa se tiveron que enfrontar en 2019.

Investigación comunitaria das mulleres marisqueiras en Honduras

Onte probouse o protocolo de monitoreo de bivalvos coa Rede de Investigadoras Comunitarias de Amapala e Marcovia, no Golfo de Fonseca de Honduras. Esta ferramenta é unha guía detallada que describe paso a paso os parámetros que debemos medir (e como) no campo durante os monitoreos. A ferramenta elaborouse de maneira conxunta entre CODDEFFAGOLF e o Centro Tecnológico do Mar CETMAR.


O principal obxectivo é conseguir que as marisqueiras podan detectar cambios nos ecosistemas e tomar medidas oportunas. Lembremos que, a finais do 2019, prodúxose a morte masiva de bivalvos (cun enorme perxuízo para as mulleres e as súas familias, moitas das cais dependían da recollida destes animais). Agora queren estar preparadas para enfrontar calquer fenómeno similar.


Trátase dunha actividade dentro do proxecto de “Mejora de la actividad marisquera en el Golfo de Fonseca, Fase 1”, financiado pola Cooperación Galega.

Boletín Oficial ESFeiro: marzo 2024

Se prefires a versión sonora, aquí a tes resumida no Boletín Sonoro de ESFRadio.

CONTIDOS

  • Vida Asociativa
  • Honduras
  • Mozambique
  • Enlaces de interese
  • Recomendación artística
  • E no próximo mes …
  • A ESFrase do mes

VIDA ASOCIATIVA

   No día dos humidais lembramos o artigo de ESF publicado en 2016 sobre o manglar no golfo de Fonseca e as súas problemáticas, que non cambiaron moito neste tempo no que ten que ver co control da contaminación ou o risco de cambio climático (si mellorou algo a coordinación institucional). Nese artigo baseamos este video que foi o inicio da campaña Mulleres Bravas 2024 (próximamente chega a visita de 2 activistas, como podedes ver na axenda de eventos máis abaixo). Tamén tocamos o tema da minaría a ceo aberto, cuxas malas prácticas ameazan tanto a Honduras como a Galicia, así como o problema da contaminación do mar. Dentro desta defensa da terra, o 20 de febreiro, apoiamos a xornada de loita labrega.

    Tivemos a boa nova de que, un ano máis, estaremos na ESlibre cun faladoiro ben interesante de tecnoloxías libres para reducir o impacto ambiental das TIC.

    Dende algúns medios fixéronse eco das recomendacións que a Valedoría do Pobo está a facer a algúns concellos que aínda non mandaron a información pública sobre abastecementos públicos de auga, que requerimos para o proxecto do Visor de Abastecemento de Galicia.

    Tamén tiveron lugar varios faladoiros en institutos de secundaria (como o de mulleres tecnólogas, con Uxía en Sada ou Acacia en A Coruña e Culleredo), na universidade (en Camiños, coa mesa redonda sobre habitabilidade e dereito á auga con varias ONGD que traballamos nestes temas), e un Repair Café en A Coruña en colaboración coa ONG Por qué no. Foron grazas aos proxectos financiados con fondos IRPF e Cooperación Galega.


HONDURAS

    No proxecto de fortalecemento da actividade marisqueira que está rematando, dentro do programa de soberanía alimentaria, e grazas a actividade de incidencia dos grupos organizados de mulleres marisqueiras, conseguiuse que unha brigada médica do sistema nacional de saúde fixera diversas probas médicas a mulleres das comunidades costeiras, apoiándose co material preciso dende o proxecto.
    Dentro doutro programa que temos en marcha no país, o de Dereito Humano á Auga, no proxecto de promoción da xestión comunitaria da auga, financiado pola Cooperación Galega da Xunta, houbo moita actividade, aproximándose o peche do proxecto. Difundiuse un bonito vídeo sobre a cunca do Río Laure, sobre a que se estivo a traballar. Ademais, impartíronse os dous primeiros módulos do proceso formativo que se está a levar a cabo para persoas das comunidades e persoal técnico de AHJASA, un sobre Marco Legal e políticas hídricas, e outro sobre como é o proceso en Honduras para declarar unha micro-cunca. Tamén se entregou material didáctico en 10 centros educativos da microcunca do río Laure.
    Tivo lugar ademais un obradoiro sobre xestión de proxectos para persoal técnico da Mancomunidad NASMAR, impartido por persoal de ESF.


MOZAMBIQUE

    No mes de febreiro traballouse na formulación das accións da nova fase do convenio, que estará centrada en eventos extremos e na cal se traballará coas 3 Administracións da auga de Mozambique (ARAs) en accións relacionadas coa monitoria da seca (dándolle continuidade ás actividades da fase anterior). Tamén se traballará coa análise de inundacións mediante a realización de estudos, empregando un modelo hidrolóxico-hidráulico integrado (utilizando o software gratuíto IBER) e alimentado con bases de datos globais de libre acceso. Ademais destas accións, nesta nova fase daráselle continuidade as actividades de sensibilización e divulgación en Galicia.
        Por outra banda, con base no estudo realizado co apoio do grupo GEAMA da UDC para a ARA Sul en relación ás inundacións do 2023 na bacía do río Umbeluzi, realizouse unha publicación na revista Natural Hazards and Earth System Sciences. Nela, póñense en valor a alto nivel -a revista é das de maior impacto en desastres a nivel internacional-, as metodoloxías empregadas para estudos de eventos extremos en contextos de cooperación con medios e recursos escasos, como ocorre en Mozambique.    A principio de febreiro ademais tivo lugar unha xuntanza do grupo de Mozambique, en Compostela, para coñecer de primeira man o traballo realizado nas estancias de Víctor e Manuel a finais de ano.


ENLACES DE INTERESE

Activismo e persoas

Auga

Consumo responsable

Cooperación e ONGD

Educación para o desenvolvemento

Enerxía e cambio climático

Iniciativas

Investigación para o desenvolvemento 

Mundo

Pobreza e exclusión

Políticas e modelos de desenvolvemento

Soberanía alimentaria e defensa do territorio

Tecnoloxías da Información e Comunicacións (TIC)

Tecnoloxía para o desenvolvemento humano


RECOMENDACIÓN ARTÍSTICA

    Este mes vimos cunha poesía do poeta gazatí Hind Jouda titulada ¿Qué significa ser poeta en tiempos de guerra?


E NO PRÓXIMO MES …

   Para máis info sobre cursos e eventos en Galicia  consulta a Axenda Solidaria e as formacións da Coordinadora Galega de ONGD


A ESF-RASE DO MES

    O primeiro que coñecemos cando empezamos a coñecer cousas é precisamente o noso propio corpo. É a nosa primeira tecnoloxía porque é o noso primeiro territorio […]. As bruxas eran as mulleres que dominaban a técnica, porque sabían de herbolaria, coñecían os seus corpos […]. Descoñecemos ese primeiro territorio que habitamos […], a súa potencialidade, a súa forza. Eso de temerlle tanto ao corpo xusto como revertilo e que sexa o primeiro hack tamén. 

 Brujeria Hacker #TecnoLovers III. Darinka Lejarazu. Irene Soria Guzmán. Liliana Zaragoza Cano